Avonturen op bali

Na het lange wachten op het vliegveld van Darwin, zaten we dan eindelijk in het vliegtuig naar Bali, waar we midden in de nacht aankwamen en na uren in de rij te hebben gestaan voor de douane, eindelijk om 4 uur in de taxi naar ons hotel in Denpasar zaten.

Heerlijk om een eigen kamer te hebben! En heerlijk als er 's ochtend een mannetje voor je deur staat met een ontbijt gevouwen in bananen bladeren! De volgende dag wilde we eigenlijk direct ons visa verlengen, maar dit was best een lastige klus. Meeste toeristen mijden Denpasar en het engels gehalte is hier dan ook behoorlijk laag. Wij waren ook wel een beetje koppig, want we wilde geen taxi nemen maar na heel veel rondjes gelopen te hebben en we verdwaald waren, zijn we toch maar in een taxi gestapt. Bij het immigratiekantoor kregen we te horen dat het bureau voor het paspoort verlengen al dicht was en we de volgende ochtend maar terug moesten komen, domper. De volgende ochtend met alle ingevulde formulieren en kopieën terug naar het immigratiekantoor, waar we ons paspoort een week later weer konden ophalen.

In Denpasar hebben we nog wat mooie tempels bezocht, maar na twee dagen wilde we er toch wel graag weg. De stad is behoorlijk hectisch en het oversteken van de straat kostte ons elke keer bijna 10 minuten en een hartverzakking.

Vanuit Denpasar is er geen openbaarvervoer en de goedkoopste manier om weg te komen is een auto met chauffeur huren voor 10 uur. Zo voel je je wel meteen een hele rijke backpacker (;

25 april gingen we op naar Ubud, dat is het cultureel centrum van Bali. De rit ernaar toe zou maar 3 uurtjes duren en aangezien we 10 uur de tijd hadden hebben we er maar een goede road trip van gemaakt en ook tanah lot bezocht. Dat is een tempel in de zee die alleen te bereiken is met eb.

Ubud vond ik echt een super leuk stadje. Het verkeer is wat relaxter en overal zijn gezellige restaurantjes en mooie tempels. We hebben 3 nachten in Ubud geslapen in een homestay, bij een heel lief vrouwtje die elke dag een heerlijk ontbijtje kwam brengen. Het is ook wel even fijn dat we niet meer hoeven te koken maar gewoon elke dag ergens op straat of in een restaurant kunnen gaan eten.

Onze laatste dag in Ubud hadden we een tour geboekt om de batur vulkaan te beklimmen. Om 2.00 's nachts zouden we opgepikt worden om naar de vulkaan te rijden. Om 4.00 begonnen we met een gids en zaklantaarns aan de klim. Het was vanaf beneden wel een heel mooi gezicht, de sliert met lichtjes op de berg van andere mensen die ook omhoog klommen. Onderweg nog apen tegen gekomen en om 6.00 waren we op de top vanwaar we de prachtige zonsopkomst zagen en ons ontbijt gegeten hebben. De eieren werden gekookt doormiddel van de hitte van de krater.'S avonds zijn we nog naar een Balinese dansvoorstelling geweest en daarna heel moe, in ons bed gekropen.

28 april, met de bus naar kuta gereisd, waar we miyabi in het hotel zouden zien, jee! Toen we aankwamen was miyabi er al, en hebben we eerst heel veel bijgepraat over alle avonturen. De volgende dag konden linda en ik eindelijk ons paspoort ophalen en daarna zijn we met zijn drieën doorgereisd naar Lovina waar de tante van linda, woont in Nederland, een huis heeft waar we mochten slapen. Bij het immigratie kantoor was het nog leuk, want nadat we betaald hadden zij de vrouw achter de bali, ' kom morgen maar terug'. Aangezien we die dag nog helemaal naar het noorden wilde reizen, en het niet onze hobby was om naar het immigratie kantoor te gaan vonden wij dit niet zo'n leuk antwoord. Lin en ik werden dan ook best wel boos en na wat ruzie gemaakt te hebben kregen we de baas te spreken. Een lange discussie verder was het ons gelukt, dat we ons paspoort twee uur later mochten ophalen (:

Het huis in Lovina was echt prachtig en Lovina was een leuk stadje, wel een beetje uitgestorven want het was laagseizoen. Bij het huis hadden we ook een scooter en geheel in Indonesische stijl reden we met zijn drieën naar het stadje of het strand. We hebben hier heerlijk gerelaxt, de lekkerste Indonesische maaltijden gegeten en in de mooiste zwembaden van de vele leegstaande ressorts gezwommen.

Na bali zouden linda en ik naar kalimantan gaan om te verblijven bij een klant van mijn vader, die ons uitgenodigd had. Opdat moment zat hij toevallig ook nog op bali en was met de auto naar Lovina gereden om ons te ontmoeten en ergens te gaan eten. Makkelijker gezegd dan gedaan, want wij kenden helemaal geen straten in Lovina en hij kon ons huis niet vinden. Uiteindelijk zei hij dat hij in onze straat was, maar wij wisten zeker van niet, en als wij alle drie het huis zouden verlaten konden we geen contact meer opnemen want we hadden geen Indonesisch nummer. Wat bleek dat hij in een ander dorp zat, maar na 2 uur zoeken hadden we elkaar gevonden. Meteen daarna heeft hij een simkaart voor ons gekocht en zijn we heerlijk gaan eten.

Lovina staat vooral bekend om de dolfijnen die er te zien zijn, de laatste ochtend zijn we dan ook met een vissersboot mee geweest om 6.00 om dolfijnen te zien. Het wonderbaarlijke was dat er in de zee wel meer dan 50 vissersboten waren met toeristen om dolfijnen te spotten, en wij vroegen ons echt af waar al die toeristen opeens vandaan kwamen. Maar na een uurtje varen hadden we de dolfijnen gevonden. Het waren zeker 6 groepen van ongeveer 30 dolfijnen die overal rondsprongen! We zaten in de boot samen met nog twee backpackers die samen met de man van de boot 's middags een scooter tour in de bergen en omgeving van Lovina gingen doen en vroegen of wij mee gingen. We hadden 1 scooter en miyabi kon rijden en een van ons kon dan nog bij iemand anders achterop. We. Gingen eerst naar een waterval waar we konden zwemmen. Naja zwemmen hoe dichterbij je bij de waterval kwam hoe harder de wind. Na heel wat geklim en geklauter waren we dan eindelijk bij het water, waar echt zo'n harde wind stond dat je omver geblazen werd, het water was wel lekker verkoelend. Verder hebben we nog een tempel bezocht en in de haven vis gegeten. Met terug rijden hadden miyabi en lin het gepresteerd om ons kwijt te raken en te verdwalen, maar gelukkig na een half uurtje wachten hadden ze de weg naar huis ook gevonden (;

De volgende dag weer afscheid genomen van miyabi, die verder naar Ubud ging. Wij namen de bus terug naar kuta want twee dagen later zou onze vlucht naar Kalimantan/Borneo gaan, voor meer avonturen.

Liefs